Hasan Sabbah, Nizari İsmaili bir lider ve 11. ve 12. yüzyıllarda Orta Doğu'da faaliyet gösteren bir grup suikastçı olan Haşhaşi Örgütü'nün kurucusuydu. 1050 yılında İran'ın Kum kentinde doğdu ve teoloji ve felsefe eğitimi aldı.
Hasan Sabbah, çalışmalarını tamamladıktan sonra İsmaili mezhebi için bir misyoner oldu ve İslam dünyasını kapsamlı bir şekilde dolaşarak İsmaili doktrinini vaaz etti ve takipçiler topladı. 1090'da İran'ın kuzeyindeki Alamut kalesini ele geçirdi ve burayı hareketinin karargahı yaptı.
Hasan Sabbah'ın müritleri, davalarına aşırı bağlılıkları ve inançlarına karşı çıkan siyasi ve dini liderlere suikast düzenlemeye istekli olmaları ile biliniyordu. Haşhaşi Örgütü, İslam dünyasının her yerinde korkulan bir isimdi ve isimleri, siyasi kazanç için suikastçıların kullanılmasıyla eşanlamlı hale geldi.
Hasan Sabbah 1124'te öldü, ancak Haşhaşi Örgütü, sonunda Moğollar tarafından yenilinceye kadar birkaç on yıl daha aktif olmaya devam etti. Şiddetli yöntemlerine rağmen Haşhaşi Örgütü, şiir, müzik ve mimarlık da dahil olmak üzere sanatsal ve kültürel başarılarıyla da biliniyordu.
